“Marketeers zijn vandaag de dag geen reclamemakers meer, ze zijn veranderaars,” zegt Verstraete resoluut. “Ze staan op een kruispunt van technologie, consumentengedrag en maatschappelijke verwachtingen. Dat vraagt om meer dan slimme campagnes: dat vraagt om leiderschap. Om échte betrokkenheid. En die begint bij zelfinzicht.”
Samen ontwikkelden Verstraete en Visser een aanpak die organisaties helpt om hun menselijke kant niet te verliezen in alle technologische vooruitgang. Een filosofie die draait om care: zorg voor klanten, collega’s, stakeholders en jezelf. “Dat klinkt zacht,” zegt Visser, “maar het is keihard werken. Want zorg gaat over contact maken. En dat vinden veel leiders spannend. Je moet je laten raken. Je ego aan de kant durven zetten. En vooral: zelf veranderen, voordat je dat van anderen vraagt.”
Mette Visser (l) en Isabel Verstraete
De paradox van vooruitgang
In veel organisaties is de wens tot transformatie voelbaar: meer klantgericht werken, diverser zijn, duurzamer, empathischer. Tegelijk blijkt de praktijk weerbarstig. “Er worden prachtige waarden opgeschreven,” zegt Visser, “maar ze leven niet in gedrag. En dat komt omdat leiders zelf nog niet zijn aangehaakt. Ze denken dat het team een training moet volgen. Terwijl het begint met henzelf.”
Volgens Verstraete ligt daar de sleutel. “De marketeer moet in de directiekamer een spiegel voorhouden. Die moet zeggen: jongens, kijk eens naar buiten. Ga naar de supermarkt. Zie je daar de consument van vandaag? En dan kijk je om je heen, binnen de muren van je organisatie, en je realiseert je: nee, die is hier niet vertegenwoordigd. Niet qua leeftijd, niet qua afkomst, niet qua wereldbeeld. Dát is het probleem.”
The CARE Principles werd geboren uit de behoefte om een nieuw, mensgerichter kader te geven aan organisaties in verandering. Het model, met vier pijlers: CARE for Colleagues, Clients, Stakeholders en de planeet, is inmiddels in meerdere landen toegepast. Maar het is meer dan een model. Het is een uitnodiging tot reflectie, tot zelfonderzoek, tot het leren verdragen van ongemak.
Weg van de managementtaal
“Er is een generatie jonge professionals die denkt dat het leven maakbaar is,” zegt Visser. “Die zichzelf kwijtraken in zelfhulpmethoden en podcasts, maar uiteindelijk niet geleerd hebben om gewoon te doen. Te experimenteren. Contact te maken. En dat geldt net zo goed voor 50-jarige leiders die denken dat empathie een vaardigheid is die je in een Excel-sheet kunt zetten.”
De kracht van hun aanpak zit in de eenvoud én de confrontatie. “We beginnen altijd op C-level,” zegt Verstraete. “Niet omdat we arrogant zijn, maar omdat we weten: als het daar niet begint, gebeurt het nergens. We zijn geen entertainment voor een heidag. We zetten iets in beweging. En dat moet gedragen worden door de mensen met invloed.”
Voor wie wél met ‘de hoe’ wil beginnen, bieden ze een toegankelijke instap: een gratis downloadbaar model via thecareprinciples.com, workshops onder de 1000 euro en keynotes die net zo goed over klantrelaties als over zelfzorg gaan. Maar ook daar geldt: je moet het doen.
“Verandering gebeurt niet in het lezen van boeken, maar in het contact met anderen,” zegt Visser. “Kijk eens wat er gebeurt als je dat ene gesprek op een andere toon voert. Of als je als leider eerlijk zegt: ik weet het ook niet. Dat is waar de magie begint.”
De toekomst is menselijk
Wat hun boodschap krachtig maakt, is dat het verder gaat dan marketing. Het raakt aan leiderschap, aan cultuur, aan de manier waarop we organisaties bouwen in een wereld die steeds complexer en technocratischer wordt. “Juist nu AI en technologie zo snel evolueren,” zegt Verstraete, “moeten we het menselijke naar voren blijven schuiven. Want empathie, vertrouwen en verbinding kun je niet automatiseren.”
Het is een oproep aan marketeers om hun rol opnieuw te claimen. Niet als uitvoerders, maar als richtinggevers. Als cultuurdragers. Als veranderaars. “En wie dat niet ziet,” zegt Verstraete onomwonden, “is over vijf jaar zijn baan kwijt.”
